امروزه علف های دریایی مصارف متعددی در صنایع غذایی، نساجی، داروسازی، پزشکی، بیوتکنولوژی و غیره یافته اند. به همین علت از دهه 70 به بعد تلاشهای فراوانی برای باززایی این جلبکها در محیط کشت مصنوعی به منظور تسهیل بکارگیری روش های مهندسی ژنتیک در مورد آنها صورت گرفته است. در همین راستا تحقیق حاضر شرایط سترون سازی و کشت بافت علف دریایی Sargasopsis zanardinii را در محیط کشتهای 1/2PES،PES  و 2PES مورد بررسی قرار داده است.قطعات پهنک جلبک مزبور پس از گذراندن مراحل سترون سازی در محیط های کشت مایع و جامد 1/2PES،PES  و 2PES کشت داده شدند. مطابق نتایج بدست آمده، در تمام موارد در محیطهای جامد PES و 2PES حالت تورم و آمادگی برای تقسیم سلولی، در 10 درصد موارد (پس از 9 ماه و 16 واکشت) تقسیمات طولی و تشکیل رشته های کرک مانند و همچنین در 20 درصد موارد (پس از 9 ماه و 16 واکشت) تشکیل میکروکالوس های سفیدرنگ مشاهده شد. به علاوه انتقال کشت از محیط مایع به جامد در محیط PES  در 100 درصد موارد موجب تشکیل اندام ها رویش یافته و شروع به پهن شدن نمودند. هیچیک از نتایج مزبور در محیط 1/2PES مشاهده نشد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه و هدف: امروزه تکنیک های کشت بافت گیاهی به عنوان ابزاری ارزشمند جهت ایجاد تنوع ژنتیکی با هدف به نژادی گیاهان و همچنین تولید گیاهان عاری از ویروس کاربرد دارند. لذا در این پژوهش بهینه سازی شرایط کشت بافت گیاه ریحان بنفش به منظور تولید کالوس، شناسایی درصد القای کالوس، نرخ رشد، سرعت رشد و محتوای آب نسبی کالوس از طریق کشت بافت انجام شد. مواد و روش ها: آزمایش بهینه سازی القای کالوس بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار عامل، ریز نمونه و سه سطح هورمون های بوتیریک اسید (BA)، اندول استیک اسید (IAA) و اندول بوتیریک اسید (IBA) اجرا گردید. یافته ها: نتایج نشان داد بالاترین درصد القای کالوس (88 درصد) مربوط به محیط کشت حاوی 2 میلی گرم در لیتر اندول بوتیریک اسید (IBA) و 2 میلی گرم در لیتر بوتیریک اسید (BA) بود. اثر ترکیبات هورمونی بر چهار ویژگی مورد بررسی درصد کال زایی، سرعت رشد، محتوای آب نسبی و نرخ رشد (وزن خشک) معنی داری بوده است که می توان در جهت انتخاب بهترین ترکیب در کالوس زائی و بهینه سازی کشت بافت و نهایتاً اهداف آتی به نژادی از آن استفاده نمود. همچنین اثر متقابل دو فاکتور ریزنمونه و ترکیبات هورمونی تنها بر شاخص نرخ رشد اثر معنی داری (P≤ %1) داشته است. نتیجه گیری: کیفیت کالوس های القا شده نشان‎دهنده انتخاب صحیح ریزنمونه و ترکیبات هورمونی مناسب می‎باشد. بنابراین بین تولید کالوس و تنظیم کننده های رشد ارتباط مستقیم وجود دارد و همچنین با توجه به نوع گیاه مورد مطالعه و مقدار هورمون موجود در آن میزان استفاده از تنظیم کننده های رشد در القای کالوس متفاوت خواهد بود.

پاسـخ به کشت بساک چهار لاین گوجه فرنگی و نتاج حاصل از تلاقی نیمه دیالل بین آنها در سـه محیط کشـت مورد توصیه برای گوجه فرنگی M2، M1) و (M3 مورد تجزیه و تحلیل ژنتیکی قرار گرفت. درصد تشکیل کالوس، میزان باززایی شاخساره و نیز قطر کالوس (بعنوان معیار رشد آن) مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه واریانس نشان داد که اختلافات معنی داری بین ژنوتیپ ها، محیط های کشت و اثر متقابل بین آنها وجود دارد. از اینرو قابلیت ترکیب عمومی (GCA) و خصوصی (SCA) برای صفات اندازه گیری شده، محاسبه و آزمون گردید. میانگین مربعات GCA برای تمام صفات در محیط M1 معنی دار بود ولی در محیط M2 ، میانگین مربعات GCA در صفت باززایی شاخساره و در محیط M3 فقط در مورد قطر کالوس و درصد باززایی شاخساره معنی دار شد. در این موارد، واریانس GCA از واریانس SCA بزرگتر بود و وراثت پذیری خصوصی از متوسط (65%) تا زیاد (93%) تغییر کرد. بنابراین شاید بتوان گفت که درصد تشکیل کالوس و باززایی شاخساره بوسیله اثر ژنتیکی- افزایشی کنترل می شود. واریانس SCA فقط در مورد قطر کالوس در محیط های کشت M2 و M3 معنی دار بود و فقط در محیط کشت M2 واریانس SCA ، از واریانس GCA بزرگتر بوده و وراثت پذیری خصوصی بسیار پایین برآورد گردید. بنابراین بنظر می رسد که رشد کالوس ممکن است در محیط کشت M2 توسط اثر ژنتیکی- غیر افزایشی کنترل  گردد. در بین لاین های مورد مطالعه، Micro-Tina و MSK8 دارای قابلیت ترکیب عمومی مثبت و معنی دار برای تشکیل کالوس و باززایی شاخساره بودند لذا این لاین ها را می توان برای بهبود پاسخ به کشت بساک در گوجه فرنگی پیشنهاد کرد.

خربزه تلخ ( Momordica charantia ) گیاه دارویی از خانواده کدوییان است. این گیاه به عنوان داروی سنتی برای درمان دیابت به کار می رود. ترکیبات اولیه مسئول کاهش قند خون در این گیاه شامل شبه انسولین حیوانی موسوم به پلی پپتید P، کوکوربیتوئید، مموردیسین و اولینولیک اسید است. پلی پپتید P از لحاظ ساختاری و دارویی شبیه انسولین گاوی است. اثرات بازدارندگی این گیاه در خصوص ویروس HIV نیز اثبات شده است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر جهت استقرار ریزنمونه برگ، نوع اکسین و شرایط نوری بر درصد کالوس زایی و تشکیل ریشه مویین از کالوس گیاه دارویی خربزه تلخ انجام شد. ریزنمونه برگ در دو جهت (سطح بالایی / سطح زیرین) در تماس با محیط کشت حاوی دو نوع اکسین در غلظت 2 میلی گرم در لیتر NAA و 2, 4-D کشت و تحت دو شرایط تاریکی و نور قرار گرفت. بالاترین میزان کالوس زایی (40/95 %) و ریشه زایی (60/40 %) در شرایطی حاصل شد که سطح بالایی برگ در تماس با محیط MS حاوی 2 میلی گرم در لیتر 2, 4-D و در تاریکی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تاریکی به طور معنی داری در سطح احتمال 5 درصد بر تحریک و افزایش تولید کالوس تأثیر داشته و اکسین 2, 4-D با اختلاف معنی داری نسبت به NAA، اکسین مناسب تری جهت کالوس زایی و ریشه زایی بوده است.